«Αυτό που κατ’ αρχάς μάς προσφέρει η εικόνα της Θεοτόκου είναι η εικόνα μιας γυναίκας. Το πρώτο δώρο του Χριστού σε μας, η πρώτη και βαθύτερη αποκάλυψη της διδασκαλίας και της κλήσεώς Του μάς δίνεται με την εικόνα μιας γυναίκας. Γιατί όμως αυτό να είναι τόσο σπουδαίο, παρήγορο και λυτρωτικό; Ακριβώς επειδή ο κόσμος μας έχει γίνει τόσο ολοκληρωτικά και απελπιστικά αρσενικός, επειδή κυριαρχείται από την αλαζονεία και την επιθετικότητα, όπου τα πάντα έχουν αναχθεί σε δύναμη και σε όπλα αυτής της δυνάμεως, σε παραγωγή και σε όπλα παραγωγής, σε βία, σε άρνηση να υποχωρήσουμε εκούσια ή να συνάψουμε ειρήνη με ο,τιδήποτε ή να κρατήσουμε το στόμα μας κλειστό και να βυθιστούμε στα σιωπηλά βάθη της ζωής. Η εικόνα της Παναγίας, της Παρθένου βρίσκεται απέναντι σ’ όλα αυτά και τα κρίνει με μόνη την παρουσίας της: εικόνα της άπειρης ταπεινώσεως και καθαρότητας, που είναι όμως γεμάτη από ομορφιά και δύναμη. Εικόνα της αγάπης και της νίκης της αγάπης».
Πρωτοπρ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΜΕΜΑΝ. (2003). Η Παναγία, μτφρ. Ιωσήφ Ροηλίδης. Αθήνα: Ακρίτας, σσ. 26-27.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου