«Και μερικές φορές απορώ και λέγω: “Για κοίταξε, φτάσαμε σε μια τέτοια εποχή που δυό παιδιά δεν μπορούμε να τα ανεχθούμε. Τους θορύβους, τα κλάματα, την φασαρία-τους…”. Όπου φυσικά λείπουν τα παιδιά… έχω υπ’ όψιν-μου ορισμένους που δεν έχουν φυσικά καμμιά σχέση με την Εκκλησία, που ανέχονται όχι τις φωνές των παιδιών, αλλά των σκυλιών-τους. Μέσα στα διαμερίσματα ή στις βίλες-τους τα έχουν. Και στο σκυλί φυσικά δεν μπορείς να κλείσεις το στόμα. Σκυλί που δεν γαυγίζει δεν είναι σκυλί. Κάτι άλλο θα είναι. Και όμως τα ανέχονται. Δεν του κλείνουν το στόμα. Και εμείς πάμε να κλείσουμε τα στόματα των παιδιών-μας. Εγκλήματα κάνουμε. Όσοι τα κάνουμε αυτά φυσικά».
Από τις Ομιλίες του Γέροντος Γρηγορίου, εκδ. Ιερόν Ησυχαστήριο «Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος». Μεταμόρφωσις Χαλκιδικής 2023, σ. 188.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου