«Η δόξα της Α΄ οικουμενικής συνόδου, ο όρος “ομοούσιος”, απέκοψε και καταδίακσε την αίρεση του Άρειου: Ο μονογενής Υιός στραμένος προς το Θεό, Θεός ο ίδιος έχει την ίδια ουσία με τον Πατέρα: “φως εκ φωτός, Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού, γεννηθέντα, ου ποιηθέντα, ομοούσιον τω Πατρί”. Μετά τον άγιο Αθανάσιο οι μεγάλοι Καππαδόκες (ο άγιος Βασίλειος και οι δύο Γρηγόριοι) επεξεργάζονται την τριαδική θεολογία, πιο προοδευμένη ήδη σχετικά με την ορολογία της Νίκαιας – μία ουσία και τρεις υποστάσεις – και τονίζουν το ομοούσιον του αγίου Πνεύματος προς τον Πατέρα».
ΠΑΥΛΟΥ ΕΥΔΟΚΙΜΟΦ. (1972). Η Ορθοδοξία, μτφρ. Αγαμέμνων Τ. Μουρτζόπουλος. Αθήνα: Εκδόσεις Βασ. Ρηγόπουλου, σ. 245.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου