«Ο πρωτομάρτυρας Στέφανος, η εκπληκτική εκείνη χαρισματική φυσιογνωμία της νέας χριστιανικής γενιάς, άνδρας πλήρης πνεύματος και χάριτος, και πιθανώς το πιο αξιόλογο θεολογικό μυαλό τού αρχικού αποστολικού κηρύγματος, έγινε ουσιαστικά ο πρόδρομος για μια καθολική και οικουμενική κατανόηση του Χριστιανισμού. Και αυτό το οφείλει, αναμφισβήτητα, στην καλή ελληνική παιδεία που είχε.
»Το επαναστατικό και δυναμικό του κήρυγμα, με την αυστηρή κριτική τού Νόμου και την τολμηρή πολεμική κατά της θρησκευτικής ηγεσίας και ιδιαίτερα κατά της φαρισαϊκής νοοτροπίας, έγινε αφορμή για την πρώτη και αρχικά πολύ τολμηρή στροφή τής χριστιανικής κοινότητας προς τον κόσμο των εθνών.
»Πράγματι, το κήρυγμα του Στεφάνου και η διαφαινόμενη σύγκρουση των χριστιανικών κοινοτήτων με τον παραδοσιακό Ιουδαϊσμό, οδήγησε τον μεν Στέφανο στο μαρτυρικό θάνατο, τους δε εξ εθνών οπαδούς τού Ιησού σε σκληρές καθημερινές διώξεις. Επακόλουθο όλων αυτών των διεργασιών ήταν το αποστολικό κήρυγμα να εξέλθει από τα στενά όρια του παλαιστινιακού Ιουδαϊσμού και να στραφεί προς τους ανοιχτούς ορίζοντες του ελληνορωμαϊκού κόσμου της εποχής εκείνης».
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Π. ΠΑΤΡΩΝΟΣ. (1999). Μαθητεία και Αποστολικότητα, τ. Α΄. Αθήνα: Δόμος, σ. 139.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου