ΘΕΟΤΟΚΟΣ: Εν τη Αγία Κοιμήσει της

«Το πρόσωπο της Μητέρας του Λόγου δεν είναι παρά μια στάμνα, ένα αγγείο πήλινο, σαν αυτά που τα σταυρεπίγραφα λαϊκά σπίτια των χωριών μας, βάνουν ακόμα σήμερα στα παράθυρα, για να ‘χουν δροσερό νερό και να διατηρηθούν τα άνθη. Η στάμνα όμως του Αγίου Προσώπου, αν και αναστραμμένη, δεν έχασε ούτε στάλα από τη δροσιά του παρθενικού κάλλους. Το εν αυτή ύδωρ έγινε Φως, που των θυρών κεκλεισμένων προσήλθε χρυσός θησαυρός, παιδίον νέον, ο προς αιώνων Θεός βρεφοκρατούμενος στην αγκάλη εκείνης, που πάνω από τη δυτική είσοδο, κανονικώς εικονίζεται, εν τη Αγία Κοιμήσει της, ως βρέφος σπαργανωμένο, στην αγκάλη του Κυρίου του Φωτός Χριστού, εις ον πρέπει πάσα δόξα τιμή και προσκύνηση».

ΝΙΚΟΣ - ΓΑΒΡΙΗΛ ΠΕΝΤΖΙΚΗΣ. (1971). «Προσπάθεια εντόπισης της Βυζαντινής Τέχνης στο σήμερα». Νέα Πορεία (Ιανουάριος – Απρίλιος), τχ. 191-194: 11.