Το φως της Μεταμορφώσεως

«Ως φυσικό σύμβολο το φως της Μεταμορφώσεως αποτελεί ενέργημα της θείας ουσίας άκτιστο· ως προϊόν συμβάσεως, όπως η ένδειξι της πυράς, αποτελεί ενέργημα κτιστό, ξένο προς την ίδια την πυρά ως φυσικό της σημαινόμενο. Ο κίνδυνος να υποταχθεί η πραγματικότης του τρισυποστάτου Θεού και των ενεργειών του στην σχετικότητα της ονοματολογίας του φωτός, έτσι αποφεύγεται. Η Μεταμόρφωσι καλεί τον πιστό να κοινωνήσει του φωτός της Χάριτος όχι με το σώμα και τις αισθήσεις του αλλά με την καθαρτική παθών πράξι της ασκήσεως και με τον θεωρητικό βίο της προσευχής. Αυτή ακριβώς η κοινωνία στρέφει τον άνθρωπο στις πνευματικές αισθήσεις του εσωτερικού του κόσμου, τον ανακαινίζει αναστάσιμα και τον σώζει. Κάθαρσι, φωτισμός, θέωσι, ή ένωσι με το Θεό αποτελούν πυρήνα του ησυχασμού και προοπτική της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Η σωτηρία βρίσκεται στα έσχατα του χρόνου, στο τελικό μέλλον ενός απολύτου παρόντος».

ΣΤΕΛΙΟΣ ΡΑΜΦΟΣ. (2006). Το Μυστικό του Ιησού. Αθήνα: Αρμός, σσ. 352-353.