Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Θρησκευτικά επί το αυτό

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Θ.Ε. 5. ΚΑΚΟ. 5.3. Αδικία.

την Μαΐου 26, 2020

Λήψη συνδέσμου
Facebook
X
Pinterest
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
Άλλες εφαρμογές

Αδικία Θρησκευτικά Α΄ Λυκείου Κακό Νέο Πρόγραμμα Σπουδών στα Θρησκευτικά Νίκος Α. Ματσούκας

Λήψη συνδέσμου
Facebook
X
Pinterest
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
Άλλες εφαρμογές

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Καλή Σχολική Χρονιά!

Καλή Σχολική Χρονιά! Η παραπάνω εικόνα μάς γυρίζει πίσω, σε χρόνια αθωότητας και αγάπης για το σχολείο! Σήμερα, οι προκλήσεις πολλές και για το μάθημά μας, τα Θρησκευτικά, και για ολάκερη την εκπαίδευση. Δύο τα βασικά γνωρίσματα του ΔΑΣΚΑΛΟΥ: η παιδαγωγική αγάπη και η υπομονή. Αλλά... όπως έλεγε κι ο μακαρίτης Ε. Π. Παπανούτσος: ας μην ξεχνάμε ότι είμαστε δάσκαλοι ενός άλλου καιρού! Εχθές, ξαναδιάβασα ένα κείμενο του Σταύρου Ζουμπουλάκη, το: «Τα Θρησκευτικά ως βιβλικό μάθημα», στο: Ο Θεός στην Πόλη. Δοκίμια για την Θρησκεία και την Πολιτική , εκδ. Εστία, Αθήνα, 2002, σσ. 107-123. Ομολογώ πως, κάποια στιγμή, όμως όχι σε χρόνο μακρυνό, αλλά άμεσα, πρέπει να μας απασχολήσει σοβαρά αυτή πρόταση. Α.Ι.Κ.

Μεγάλη Τεσσαρακοστή: Νηστεία - Συγχώρηση - Εξομολόγηση

ΙΩΑΝΝΟΥ ΜΕΝΟΥΝΟΥ. (1979). Κοσμά του Αιτωλού Διδαχές (και Βιογραφία) . Αθήνα: Τήνος, σ. 233. Σε μαθητές και μαθήτριες της Γ΄ Λυκείου, κατά τη δεκαετία του 2000, στο μάθημα των Θρησκευτικών διδάσκονταν ζητήματα χριστιανικής ηθικής. Στο πολύ καλό βιβλίο των Μάριου Π. Μπέγζου – Αθανάσιου Ν. Παπαθανασίου. (2010). Θέματα Χριστιανικής Ηθικής . Αθήνα: ΙΤΥΕ «Διόφαντος», η έννοια της «ηθικής συνείδησης» ενταγμένη στο κεφάλαιο: «Προϋποθέσεις της ηθικής ζωής» (σ. 30), ο συγγραφέας του πρώτου μέρους Θανάσης Ν. Παπαθανασίου, για το μυστήριο της Εξομολόγησης, έγραφε τα εξής αποκαλυπτικά: «στην Εξομολόγηση ο ίδιος ο άνθρωπος “ψάχνεται” και “ανοίγεται”, δεν “ανακρίνεται” ». Εξού και η συγχώρηση, ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς όρους που χρησιμοποιεί η Εκκλησία, σημαίνει «πορεία αυτογνωσίας και αφουγκράσματος της φωνής της συνείδησης» . Α.Ι.Κ.

Η Γέννηση της Θεοτόκου (8 Σεπτεμβρίου)

«Με κάθε γέννα ο κόσμος δημιουργείται, κατά μία έννοια, εξ αρχής, και προσφέρεται ως δώρο σ’ αυτόν το νέο άνθρωπο για να είναι η ζωή του, ο δρόμος του, η δημιουργία του. »Κατ’ αρχάς, αυτή η γιορτή δεν είναι παρά ένας γενικός εορτασμός της γεννήσεως του ανθρώπου, και, όπως λέει το Ευαγγέλιο, δεν θυμόμαστε πλέον την αγωνία “δια την χαράν ότι εγεννήθη άνθρωπος εις τον κόσμον” (Ιωάν. 16, 21). Δεύτερον, τώρα γνωρίζουμε αυτόν του οποίου την ιδιαίτερη γέννηση και τον ερχομό εορτάζουμε: την Παναγία. Γνωρίζουμε τη μοναδικότητα, την ομορφιά, τη χάρη ακριβώς αυτού του παιδιού, τον προορισμό του, τη σημασία του για μας και για ολόκληρο τον κόσμο. Και τρίτον, γιορτάζουμε όλους όσους προετοίμασαν τον δρόμο της Παναγίας, που συνέβαλαν στο να κληρονομήσει τη χάρη και την ομορφιά. Σήμερα πολλοί άνθρωποι μιλούν για κληρονομικότητα, αλλά μόνο με μια αρνητική, υποδουλωτική και αιτιοκρατική έννοια. Η Εκκλησία πιστεύει σε μια θετική και πνευματική κληρονομικότητα. Πόση πίστη, πόση καλοσύνη, πόσες γενι...

Συνολικές προβολές σελίδας

Από το Blogger

Εικόνες θέματος από ranplett