«Πιστεύουμε στην Ανάσταση, γιατί ο Ιησούς Χριστός αναστήθηκε,
πάτησε “θανάτω” το θάνατο. Προσδοκούμε την Ανάσταση. Ξέρουμε ότι ο Θάνατος τού
Χριστού εκμηδένισε τη δύναμη τού θανάτου. Ο θάνατος δεν αποτελεί πια το
απελπισμένο τέλος τού ανθρώπου και την καταστροφή τού σύμπαντος… Όταν βαπτιζόμαστε
στο όνομα της Αγίας Τριάδας, βαπτιζόμαστε στο θάνατο του Χριστού και από κείνη τη
στιγμή συμμετέχουμε στη ζωή Του που βγήκε από τον τάφο. Κοινωνούμε το Σώμα και
το Αίμα Του, που είναι η τροφή τής αθανασίας, της αιωνιότητας. Έχουμε έτσι μέσα
μας τη βεβαιότητα της συμμετοχής στην αιώνια ζωή. Όλη η χριστιανική ζωή, η
ύπαρξή μας “εν Χριστώ” σταθμίζεται, μετριέται, με αυτές τις ενέργειές μας που μας
φέρνουν σε άμεση κοινωνία με τον νέο αιώνα τής Θείας Βασιλείας, ενώ ακόμα ζούμε
εδώ, σ’ αυτή τη γη όπου ο θάνατος είναι το αναπόφευκτο μερίδιό μας».
Πρωτοπρ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣMΕΜΑΝ. (1992). Μικρό Οδοιπορικό
της Μεγάλης Εβδομάδας, μτφρ. Ελένη Γκανούρη. Αθήνα: Ακρίτας, σσ. 56-57.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου