De Profundis θεώρηση του τι εστί θεολόγος καθηγητής

«...ο θεολόγος πρέπει να κάνει τις επιλογές του. Ή θα επιμείνει να παραμένει μέχρι παρεξηγήσεως ένας πνευματικός άνθρωπος που θα ενδιαφέρεται για ανθρώπινες ψυχές και σώματα που ζουν, κινούνται, αγωνιούν, πέφτουν και σηκώνονται μέσα στο σχολείο, θεωρώντας την υπαλληλική του ιδιότητα χρήσιμη για τους άλλους (κράτος, γονείς, σχολάρχες) ή, θα εμφανισθεί ως τυπικός δημόσιος υπάλληλος ή ιδιωτικός υπάλληλος με την απαιτούμενη βλοσυρότητα, τον κατάλογο ανά  χείρας και τα γνωστά κομπλεξάκια του, του τύπου, είπες μια κακή κουβέντα που απάδει στην ηθική, ντύνεσαι άσεμνα, Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών, το παιδί σας δεν πάει καλά, έγραψε θρησκευτικά για 6  κ.λπ. Τι προσδοκά η μείζων εκπαιδευτική κοινότητα; Τον δεύτερο τύπο παρά το ότι πίσω του τον γελά. Τον χρειάζεται όμως ως ασφαλιστική δικλείδα: για να πετυχαίνει την τάξη και να ικανοποιείται το κοινό αίσθημα για ηθική (υποκρισίες!)».

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΡΙΩΤΟΓΛΟΥ, (πρωτοπρ.). (1991). «Ο θεολόγος στην εκπαιδευτική κοινότητα», στο: Ορθοδοξία και Παιδεία. Αθήνα: Έξοδος, σσ. 27-28.

Αντώνιος Φίκος, «Wasted Love»· (2014).