Ένα πολυτιμότατο θεματικό λεξικό!


Ι. Ε. ΣΤΕΦΑΝΗΣ. (2020). Άγια και Βέβηλα της Νέας Ελληνικής. Ερμηνευτικό Λεξικό Θρησκευτικής Ορολογίας. Θεσσαλονίκη: Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης / Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών / [Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη].

«Αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι η νεοελληνική λεξικογραφία έχει παραμελήσει σε απαράδεκτο βαθμό το θρησκευτικό λεξιλόγιο. Τα σχετικά με τη θρησκεία λήμματα των λεξικών μας είναι όχι μόνο λίγα αλλά συχνά και ελλιπή και λανθασμένα. Ο λόγος αυτός, αλλά και κάποια νοσταλγική διάθεση επιστροφής στον χαμένο παράδεισο (“στις αμμουδιές του Ομήρου”, με τα “πρώτα πρώτα Δόξα Σοι” και τις “Άγνωστες λέξεις” του σχολείου), οδήγησαν τον φιλόλογο συντάκτη τού παρόντος έργου στην απόφαση να επιδοθεί στη συλλογή θρησκευτικού λεξικολογικού υλικού από πολλές και ποικίλες πηγές και σιγά σιγά να το επεξεργαστεί, μολονότι ανεκπαίδευτος για μια τόσο απαιτητική εξειδίκευση όπως η λεξικογραφία.
»Ύστερα από αποκλειστικά προσωπική εντατική εργασία 16 ετών η προσπάθεια έφτασε σε μία πρώτη ερμηνευτική ανάλυση του υλικού από το Α έως το Ω. Κατά ένα χονδρικό υπολογισμό, για να πάρει το έργο την εξαρχής σχεδιαζόμενη τελική μορφή του, θα χρειαζόταν να εργαστεί ο συντάκτης του άλλα τόσα και ίσως περισσότερα χρόνια, αλλά γι’ αυτόν ουκέτι καιρός (ήδη βαρέως ακούει και τους οφθαλμούς εκάμμυσε). Σπεύδει λοιπόν να δώσει στη δημοσιότητα αυτό το συναξάρι του με την ελπίδα ότι θα είναι χρήσιμο ίσως στο ευρύτερο ελληνικό αναγνωστικό κοινό και σε ελληνομαθείς ξένους, έπειτα σε ιεροσπουδαστές, νεαρούς ιερωμένους και μοναχούς, επίσης σε νεώτερους ή μελλοντικούς λεξικογράφους, γλωσσολόγους και εκπαιδευτικούς και, τέλος, σε μαθητές της Μ. Εκπαιδεύσεως και φοιτητές Σχολών θεωρητικής κατευθύνσεως, προς τους οποίους απευθύνεται κυρίως», (σ. 11).

Βλ., επίσης την κριτική του Σταύρου Ζουμπουλάκη: Νεοελληνικά άγια και βέβηλα

Σχόλια