«Όπως είναι γνωστό, σύγχρονοι επιστήμονες, κυρίως από το χώρο της αστροφυσικής, κάνουν λόγο για ένα ξεκίνημα του σύμπαντος σε μια δεδομένη στιγμή, για μια έκρηξη μιας κοσμογονίας, για ένα διαστελλόμενο σύμπαν, για συνεχή δημιουργία κτλ. Οι απόψεις αυτές άκρως ενδιαφέρουσες για τη σημερινή θεολογική επιστήμη – και προς Θεού, χρειάζεται μεγάλη προσοχή· οι απόψεις αυτές μπορούν να ενδιαφέρουν μονάχα για λόγους ερμηνευτικούς, και ποτέ για λόγους απολογητικούς ή για συμπεράσματα αθεΐας! Τέτοιες συζητήσεις για την ύπαρξη ή την ανυπαρξία του Θεού κατά τη σημερινή επιστημολογία τουλάχιστο – τρανό παράδειγμα η φιλοσοφία του L. Wittgenstein – είναι ανόητες! Σε πρόσφατη επίσκεψη στην Ελλάδα του διάσημου θεωρητικού φυσικού Stephen Hawking “χριστιανομαθημένοι” δημοσιογράφοι τον ρώτησαν αν πιστεύει στο Θεό. Πολύ σωστά ο Hawking είπε ότι δεν επιθυμεί ν’ απαντήσει, γιατί δεν θα ‘θελε να θεωρηθεί μήτε θρησκευόμενος μήτε άθεος. Ωστόσο ένας “χριστιανομαθημένος” δημοσιογράφος δεν σεβάστηκε την επιθυμία του, και στο λεγόμενο reportage, που έκανε, φρόντισε να μας πληροφορήσει κατηγορηματικά ότι ο Hawking είναι “εκ πεποιθήσεως άθεος” (έκφραση του δημοσιογράφου). Η ενέργεια αυτή, κατά του Δαιμονισμένους του Ντοστογιέφσκι τουλάχιστο, είναι ένα δείγμα σατανισμού! Βλ., το εξαίρετο έργο του S. Hawking, A Brief History of Time – From the Big Bang to Black Holes. Ελληνική μετάφραση του Κωνσταντίνου Χάρακα: Το Χρονικό του Χρόνου – Από τη Μεγάλη Έκρηξη ως τις Μαύρες Τρύπες, Αθήνα 1989, σ. 33, όπου ο συγγραφέας κάνει ιδιότυπο λόγο περί Θεού. Άλλοι οραματίζονται το τέλος κάθε θρησκείας, ενώ σ’ αυτό το έργο ο Hawking ισχυρίζεται ότι με την επιστήμη θα κατορθώσουμε να διαβάσουμε τη σκέψη του Θεού – ανεξάρτητα από το τι εννοεί ως Θεό ο συγγραφέας –, και έτσι θα σημαίνει το τέλος της επιστήμης. Εξάλλου ο Πριγκοζίν, καθηγητής στο ελεύθερο πανεπιστήμιο των Βρυξελλών – τιμήθηκε με το βραβείο Nobel Χημείας το 1997 -, συνεντευξιαζόμενος σε περιοδικά και εφημερίδες κάνει λόγο για το τέλος της βεβαιότητας των επιστημών. Το σύμπαν, λέει, δεν είναι αιώνιο, όπως υποστήριζε η αριστοτελική θεωρία, αλλά ιστορικό και εξελισσόμενο· υπάρχει ποικιλία συμπεριφορών ανάμεσα στα στοιχειώδη σωματίδια, τους πλανήτες και γενικά στα δεδομένα της γενετικής και της κοσμολογίας. Τάξη, αταξία, συνέχεια, ασυνέχεια, αδυναμία προβλέψεων συνθέτουν την εικόνα της συμπαντικής πραγματικότητας. Και ερωτώ: ποιος μπορεί σοβαρά να αμφισβητήσει το γεγονός ότι το μη επιστημονικό βιβλίο, η Αγία Γραφή, δεν παρουσιάζει τέτοιες απόψεις; Και προς Θεού, δεν πρόκειται για καμιά απολογητική. Το ενδιαφέρον μας πάντοτε πρέπει να είναι καθαρά ερμηνευτικό».
ΝΙΚΟΣ ΜΑΤΣΟΥΚΑΣ. (1999). Ο Σατανάς. Θεσσαλονίκη: Εκδόσεις Π. Πουρναρά, σσ. 39-40, σημ. 6.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου