Του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑ
Μια διαπίστωση και μια θαρραλέα άποψη αρκούν, νομίζω, για να περιγράψουν τον παρατραβηγμένο και άκρως αθεολόγητο «αγώνα» όσων αντιτίθενται στις αλλαγές, που την τελευταία σχεδόν πενταετία έχουν γίνει στο μάθημα των Θρησκευτικών:
·
«[…] μένουμε με τη διαπίστωση πως πολλά μπορεί να
άλλαξαν στη νεοελληνική εκπαίδευση, αλλά το πνεύμα και η ουσία της μένουν εκεί
που ήταν στα χρόνια του Όθωνα: η μεταρρύθμιση δεν έγινε ακόμη». Με
αυτήν τη βασική διαπίστωση, στα 1984, ο Αλέξης Δημαράς τελειώνει το εισαγωγικό
του σημείωμα, στο δεύτερο τόμο τού μνημειώδους πια έργο του, Η μεταρρύθμιση που δεν έγινε: Τεκμήρια Ιστορίας
(1895 - 1965), Αθήνα: Ερμής, σ. ξδ΄. Και μόνον αυτή η διαπίστωση,
με αφορμή το θόρυβο που έχουν προκαλέσει οι αποφάσεις του ΣτΕ για το Νέο Πρόγραμμα
Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών (μτΘ), μπορεί να ζωντανέψει τη συζήτηση
για το ποια θρησκευτική παιδεία θέλουμε σήμερα, μακριά βέβαια, από
φονταμενταλιστικές νοοτροπίες, που όλο και περισσότερο γιγαντώνονται στο
θεολογικό και εκκλησιαστικό χώρο.
·
«Πρόβατα εμείς
και ποιμένας ο Χριστός. Τι λέει αυτό; Ότι σαν πρόβατα θα ακολουθούμε; Δεν
νομίζω. Αν αυτό θέλει η Εκκλησία… τότε μάλλον δεν κατάλαβε καθόλου καλά, γιατί
ο Χριστός άλλα δίδαξε…» Τάδε έφη 19χρονος από τη Θεσσαλονίκη, σε μια έρευνα
που δημοσιεύθηκε πριν λίγα χρόνια στο εξαιρετικό βιβλίο Τάξη + Αταξία, Οι νέοι φωνάζουν, εισαγωγή – επιμέλεια Μάριος
Κουκουνάρας – Λιάγκης, εκδ. Ακρίτας, Αθήνα 2011, σ. 94. Αν κανείς αφιερώσει
λίγο χρόνο και καλοσκεφτεί αυτή την άποψη του νέου, θα διαπιστώσει πως στα όσα
η Εκκλησία και μερίδα ιεραρχών της, κατά τον τελευταίο καιρό, για το μάθημα των
Θρησκευτικών (μτΘ), με τις προσφυγές της στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ)
εκφράζει, κινούνται στον αντίποδα της παιδαγωγικής και θεολογικής διάστασής του στο σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα. Μάλλον οι
εν λόγω ιεράρχες δεν εννοούν να κατανοήσουν ότι η Εκκλησία δεν πρέπει να
απαιτεί και να περιμένει από τους θεολόγους εκπαιδευτικούς, στο σχολείο να επιτελέσουν το
δικό της έργο, τη διαμόρφωση δηλαδή μαθητών του Ευαγγελίου. Αντιθέτως, θα
έπρεπε να περιμένει την καλλιέργεια της κριτικής ικανότητας των μαθητών, ούτως
ώστε αυτοί να φανούν αντάξιοι της κλήσης του Χριστού.
Και αφού από το ακραίο θεολογικό σινάφι
δεν έχουν κοπάσει οι πανηγυρισμοί και οι κραυγές, μιας και αρκετοί από τους επικριτές του Νέου Προγράμματος Σπουδών νομίζουν
ότι οι αποφάσεις του ΣτΕ δικαιώνουν το μτΘ, μεταφέροντας έτσι τη συζήτηση από
καθαρά παιδαγωγική και θεολογική που πρωτίστως οφείλει να είναι, σε πολιτική
και νομική, θεωρώ απαραίτητο το διάβασμα ενός άρθρου, που πριν λίγους μήνες
δημοσίευσε ο καλός συνάδελφος, Σχολικός Σύμβουλος Θεολόγων στην Κρήτη
Γιώργος Στριλιγκάς, με τίτλο: «Στο
σταυροδρόμι το μάθημα των Θρησκευτικών;». Για όσους αληθινά νοιάζονται για
το μέλλον του μτΘ, οφείλουν σοβαρά να λάβουν υπ’ όψιν όσα γράφει ο κ.
Στριλιγκάς. Δείτε εδώ το άρθρο:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου